१३ : एक नवीन वळण

मला वाटायचं मी तुला ओळखते.... हाच आवाज सतत रमाच्या कानात घोळत राहीला.

"म्हन्जे माझ असण, माझे विचार, माझ्या भावना, घरदार- जीव टाकणारे आई-वडील... माझ अस्तित्वच खोट?" ईषाशी बोलून झाल्यावर रमाला पहिल्यान्दा जाणवल की आपण केवळ एक पात्र आहोत.

"समोर काचेमागे विस्तीर्ण मोकळा पसरलेला रनवे मग खरा का खोटा?" काहीच कळेना....

मग खात्री करण्यासाठी रमाने एक कॉफी घ्यायची ठरवली. पण मग विचार केला की कॉफी घ्यायची ईछ्चा झाली म्हन्जे हे नीयतीनेच नाही माझ्या प्रोग्राममधेच लिहिलेल असणार. आपल अस गोन्धळून जाण सूत्रधाराना दिसत असणार, त्याना आता कळलय की . . . . . . . . . . . .

आपल्याला दुसर कोणी आपल्यापेक्षा जास्त ओळखत याची जाणीव रमाला अगदी मरणप्राय वाटली.

नकळत रमा एका लॉबीमधे उभी राहिली. डे-नाईट क्रिकेट match पाहण्यासाठी जो-तो स्क्रीनसमोर येत होता. पण रमाला आज खेळणारे दिसत नव्हते; त्यान्च्या पायाखाली लोळणार्या चार-चार सावल्या दिसत होत्या.

इथे ही असतील का मला पाहणारे ईषा आणि अथर्व???

पहिल्यान्दा रमाला जाणवत होत की ती तिच्या भविष्याची शिल्पकार नाहीच आहे.... मग हे तडफडत अमेरीकेत जायच कशासाठी???

पण नाही... हे कस शक्य आहे??? हे अशक्यच आहे, अगदी अशक्य... मन मानतच नव्हत
"मला वाटायचं मी तुला ओळखते" - परत कानात तिचा गोड आवाज

कधीच 'जी हुजुरी' न केलेल्या या पोरीला, हे सूत्रधार आता मात्र मान्य नव्हते.

का.... ही ईषा आणि हा अथर्व अस्तित्वातच नाहीत?
कारण काल रात्रीच पहिल्यान्दा त्याना पाहिलय आणि आज असे अचानक इथे - एअर्पोर्ट्वर? आणि ते ही टिकीट नसताना ते असे अचानक कसे येतील?

मधेच विचार आला, की security च्या लोकान्शी बोलाव, cameras चेक करावेतपण... पण कोण विश्वास ठेवेल???

कोण बर विश्वास ठेवेल??? - अर्थात फ़रहान,
त्याला मी काय म्हणत्ये ते नक्की कळेल.... पण नक्की कळेल ना?

Afterall I have always lived life on my terms. Independence - the only gauge of human virtue and value - yes - there is no substitute to Independence.... None what so ever

या या क्षणी करीयर, नवीन सुरवात, अपेक्षा, परिणाम या कशाचाही विचार न करता, केवळ स्वत:च आयुश्य स्वत:च्या मर्जीने जगण्याची ऊर्मी प्रकर्षाने उफाळून आली. तात्काळ रमाचे पाय माघारी वळले.

-------------------------------------------------------

"ठर्र - दे आता मला मी मागेन ते?"
"हे बघ - मी तिला जाऊन भेटले म्हणून तर ती थाम्बली. तु कशाला उगाच गमजा मार्तोस?"
"ओये म्याडम वटवट नाही करायची. मी म्हन्टल की रमा थाम्बणार म्हन्जे थाम्बली"
"काय रे, तुला वाटत का रे की रमा खरच स्वतन्त्र होईल?"
"ठर्र "
"अरे ती नाटकातून बाहेर आली तर?"
"चल ग, तुला जागरण जास्त झालय"

-------------------------------------------------------

त्या दोघाना हसत हसत टाळी देत ट्याक्सित बसताना रमाने पाहिल.
"म्हन्जे हे planned होत?"
रमा अजून एअरपोर्टवरच उभी होती.

-------------------------------------------------------